Bir şey diyesim geldi!..

Bir şey diyeceğim diye başlamak istiyorum tam konuştuğum gibi de yazasım var:

Bir şey diyeceğim ben bu blogu köfte kızartırken açmış bir insan evladı olarak şu an çok sevgili dostumun dürtmesi ile kendime gelmiş bulunmaktayım yazacak tonla şey var ama ben şu pilav pişsin bugün de bitsin kafasına sahibim şiddetle..

Yok öyle kafayı yemekle bozduğumdan değil sadece gece yastığa başımı koyduğumda ya da sabahları yataktan kalkarken hatta hatta evden çıkarken bir planım olsun istiyorum ben. Saat kaçta eve döneceğimi ya da arabama binerken hangi istikamet için marşa bastığımı bileyim fırtınada bir kuru yaprak gibi savrula savrula yaşıyorum aylardır kaptırdım kendimi hayatın akışına. Ben yaşamıyorum hayatı hayat beni bir çamaşır makinesi misali evirip çevirip duvardan duvara vuruyor sersemledim sinyaline giriştim haydi hayırlısı..

Misal bu yazıyı yazarken bile araya telefonlar, bir akşam yemek faslı bir iki de iş girdi hatta iki dizi devirdim yetmezmiş gibi.

Kısacası pilav falan telaşındaydım ya pişti, yendi, soğudu kendisinin buzdolabından selamı varmış sizlere..

NOT: Resmin "alt" (!) metni yaşadığım her duygunun özeti..